Ik herinner mij nog de eerste tekenles die mijn docent Klaas aan mij gaf. Ik wilde fotograaf worden en het vak tekenen stond op het lesprogramma.
Ik kreeg die eerste les de opdracht uit een zwart vel papier drie lange en twee korte reepjes te knippen. Vervolgens overhandigde Klaas mij een groot vel wit papier en de oproep “een compositie” te maken met die reepjes zwart papier. Klaas liep naar de deur van het lokaal en riep: “Veel succes jongens !” Om vervolgens voor een uurtje te verdwijnen. Ik wilde een vak leren en kreeg te maken met een excentrieke gek als docent.
In de 2 jaar na die eerste les werd er door Klaas een stortvloed van adviezen over mij heen gestort. Over de films die ik moest gaan zien, de boeken die ik niet mocht missen en de
muziek welke ik vooral moest beluisteren. Daarnaast bruikbare adviezen als ik weer eens vol trots een nieuwe foto aan hem liet zien: “Prachtige foto man” sprak hij dan oprecht prijzend.
“Die moet je boven je bed hangen tot je deze helemaal zat bent. Begin dan gewoon opnieuw”.
Of de onvergetelijke oproep ” Vooral te blijven spelen”. En soms gezanik over dat ene kleine detail.
Zo nu en dan krijg ik van Klaas ook nú nog bijles.
Vandaag zag ik Klaas weer eens.
We spraken over Socrates en Licht.
Ik mag hopen, dat wanneer ik de leeftijd van 87 jaar heb bereikt ik net zo’n excentrieke gek ben
als Klaas.
TvT
20-06-2015