Ondanks de 1,5 meter, heb ik de laatste tijd boeiende gesprekken. Heeft u dat ook niet?
Ineens komen er zorgen, vragen en inzichten boven die lang niet meer zijn benoemd.
En die toch de bekende vragen zijn.
Gisteren had ik contact met de eigenaar van een gerenommeerd carrosserie bedrijf. De man had zorgen over de toekomst van zijn 200 jaar oude familie traditie. Zo’n worsteling kan ik mij voorstellen. En toch loont het dan de moeite te vragen wat het nu is wat men vreest.
Dan toont zich dwars door de strubbeling om business, een kwetsbaar mens. Ineens kreeg het gesprek een wending. Naar een idee over een toekomst voor ons beiden. Voor een kort moment vielen de rollen weg.
Lotgenoten!
Wat jammer dat wij dat niet konden delen met een handdruk.
Meer dan eens vertellen mensen uit mijn omgeving dat de huidige stilstand de wereld voorgoed zal veranderen. Dat heb ik wel eens eerder gehoord en de nasleep bleek minder ingrijpend dan werd verwacht. Dus enige relativering is op zijn plaats.
Maar als de gedachte dat er iets gaat veranderen zich nestelt in onze verbeelding is de kans groot dat die verbeelding realiteit wordt. Het gaat er om spannen of de verbeelding die nu in deze stilte groeit van blijvende waarde zal zijn. Of dat uiteindelijk de cultuur van onze verbeelding sneuvelt op het slagveld van de vooruitgang.
Zonder dat de vraag beklijft: Vooruitgang, waar naar toe dan?
TvT
08-04-2020