“Handen”
Hoe komt het dat mensen die ik ontmoet in den vreemde zich openen?
Hoe komt het dat ze mij toestemming geven in hun ruimte,
In hun sfeer van vertrouwen, te treden?
Ik weet het niet.
Het is een wonder.
Ja, ik treed ze tegemoet met een gebaar van respect.
Als er een positief signaal komt mag ik dichterbij komen.
Maar waarom fotografeer je handen?
Ik word geraakt door handen.
Ik voel me aangeraakt worden door de schoonheid.
Een heel leven wordt in handen zichtbaar.
Handen geven houvast bij de geboorte
Door de rug van je vrouw te steunen
Bij de komst van weeën
Handen geven bemoediging en troost.
En een laatste houvast bij het sterven.
bij het gaan van het donker naar het licht
Als je je partner hebt verloren
Een hand op je schouder
Ik ben er voor je
Als je je baan hebt verloren
En je in de war bent
Ik loop met je mee
Als je zorg nodig hebt
Geven handen zorg
Handen kunnen ook vormen
Uitdrukking geven aan creativiteit
Door potten te draaien, te boetseren
Te schilderen, manden te vlechten
Handen mediteren
Of rusten in je schoot als je slaapt
Als woorden tekort schieten
Ontstaat vertrouwen en hoop
Na gedachten van angst
Door je handen
Er zijn naast iemand staan
Is vaak al heel heilzaam
We zouden elkaar meer mogen aanraken, begroeten,
Bemoedigen en vasthouden in deze tijd
Zodat liefde voelbaar wordt
Zonder woorden
Ik eindig met een gedichtje van Toon Hermans voor
zijn vrouw Rietje, die er niet meer is en toch is.
“nu ik je handen niet meer kan aanraken
en je ogen niet meer kan zien
zijn we nog meer dan ooit
twee zielen een gedachte”
Gastblogger: P A H Bakker, Loge La Vertu Nr 7 Leiden